«عاشورا» عصاره
تمام تاریخ است، نه تنها همه شب و روز عاشورا؛ بلکه فقط یک نیمروز آن هم
آینه تمام نمای کل تاریخ بشریت است، تاریخ تقابل همه ارزش های الهی با
رذایل شیطانی؛ و این همه تاریخ را باید کتاب های متعددی تدوین نمود تا فقط
فهرستی از عناوین آن را بیان کرد.
اما در این مختصر می توان فقط به مقدار ظرفیت اندک خود، از یک زاویه و فقط به یکی از ابعاد آن تاریخ، نگاه کنیم:
1. نیمه رجب سال 60 هجری، مرگ معاویه مکار و خلافت یزید پلید؛
2. 26 رجب سال 60 هجری، رسیدن نامه یزید به ولید حاکم مدینه، برای گرفتن بیعت از امام حسین علیه السلام؛
3. 27 رجب، دعوت ولید از امام حسین علیه السلام برای رفتن به کاخ وی؛
4. شب 28 رجب، امام حسین علیه السلام در کاخ حاکم مدینه و امتناع و جواب سربالای امام به وی؛
5. روز 28 رجب، حضور امام در مدینه و بررسی اوضاع شهر؛ اما ظاهراً یزید و حاکمش اصرار دارند؛
6.
غروب 28 رجب، یعنی شب 29 رجب سال 60 هجری، امام حسین علیه السلام به همراه
فرزندان و فرزندان برادر و خواهران، و یاران و بیشتر اهل البیت، باستثنای
محمد حنفیه، با پیامبر و شهر مدینه وداع کرد و به طرف مکه حرکت نمود.
7. دوم شعبان 60 هجری، ورود کاروان حسینی به مکه مکرمه و استقبال مردمی از ایشان؛
8. نیمه ماه رمضان، حرکت مسلم بن عقیل، سفیر امام به طرف کوفه؛
9. هشتم ذیحجه سال 60 هجری، قیام مسلم در کوفه؛
10. هشتم ذیحجه، (یوم الترویه) آماده شدن حجاج برای رفتن به عرفات و حرکت امام حسین از مکه به سمت کوفه؛